His Invisible Halo 3 Chapter 2

Ersy slept early because of their consecutive exams. Mabuti na lang at natapos na ang hell week na sinasabi nya kaya't pwede na syang bumawi ng tulog. I was not yet sleepy that's why I get my laptop inside my bag then placed it on my lap. I forgot to reply to Draven  last night at hindi ko matandaan kung ano ba yung topic namin kagabi kaya't nakatulog ako.

Draven: Still up?

/Sorry about last night. I was just tired so I wasn't able to reply to your message./

Draven: That's ok. How's school?

/Fine. I have something to tell you./

Draven: What is it?

/It's about him. The one who saved my life. Do you still remember the thing I told you last time?/

Draven: Your angel? It seems like you had an encounter with him. Am I right?

/Yes. He's actually my schoolmate./

Draven; Tell me more about him the other day, Remy. Something came up. I just have to fix it. Goodnight.

Our conversation ended. Gusto ko pa sanang magkwento sa kanya ng maraming bagay kung hindi lang sya nagpaalam agad. He's my friend that I met in an online game. I used the name Remy to hide my real identity same goes to him. He didn't tell me exactly where he live but he's looking forward to meet me in Cambridge Univesity where I study.

Dahil napuyat ako sa pakikipag usap kay Draven, nlate kami ni Ersy sa una naming klase. Mabuti na lang at nagkataong parehong absent ang teacher namin sa first subject. We just decided to go to the library para magpalipas ng oras.

I saw Ersy busy reading the book that she bought in the bookstore last week. It's about a romance novel. Nagdecide na lang ako na maghanap ng mga lumang libro dito sa library. Hindi kasi available sa kahit anong bookstore yung librong hinahanap ko. Maingat kong kinuha sa shelves ang kulay maroon at makalumang librong nakakuha ng atensyon ko. Napabahing ako dahil sa dami ng alikabok na nakakapit dito. Hindi man lang nilinis. Dali dali kong binuksan yung first page at tiningnan kung ano ang nilalaman nito. Great! This is what I am looking for.

"Ano 'yan?" tanong sa akin ng kaibigan ko. Mukhang alam naman nya ang ipinapahiwatig ng mukha ko kaya't bumalik na sya sa pagbabasa ng kanyang libro.

"Ewan ko sayo, Kel." iiling iling na dugtong nya. The book that I found tackles about some trivias about guardian angels. I opened the other pages and it's all about some people's personal encounter with them all over the globe.

"Wait, may sasabihin pala ako sayo." wika nya bago isinara yung librong hawak nya. Natigil tuloy ako sa pagbabasa at humarap sa kanya.

"May nabasa pala akong book last time. It's about an angel who saved a girl from jumping in the cliff. And according to the story that I read, once na may iniligtas daw na tao yung angel, magkakaroon daw ng chance na makababa sila dito sa lupa at magkatawang tao. But that doesn't mean that they will have a normal life like us. They have a specific purpose of staying here. They need to make sure that the human that they saved are worth it. Kailangan nilang makasiguro na magagamit ng taong iniligtas nila yung panibagong buhay para sa kabutihan. If not, madadagdagan yung oras ng pananatili nila dito." paliwanag ni Ersy. Hindi ko tuloy maiwasang mapaisip tungkol sa lahat ng sinabi nya.

"But hey, don't take it seriously okay? It's just a pure fiction." nahampas ko tuloy sya nung librong hawak ko dahil sa sinabi nya.

"Gaga ka talaga!" inis na wika ko at tinawanan nya naman ako. Hindi ko alam kung bakit madalas syang kontra sa mga sinasabi ko. Wala namang masama kung maniniwala ako sa existence nila di'ba? Wala namang mawawala.

Nang maglunchbreak ay panay kontra pa din sa akin si Ersy. She told me na tigilan ko na ang kahibangan ko kay Asher dahil sa pagkakaalam nya, ayaw daw nito sa taong makulit.

"That's new for you, Kel. I mean, hindi lang ako sanay na ikaw yung naghahabol."

I rolled my eyes because of what she said. Nabuhayan lang ako ng sinabi nya sa aking libre nya ako ngayong lunch. Humanap kami ng bakanteng table habang hawak ang tray ng pagkain.

"Uuwi ka ba sa inyo this weekend?" tanong nya. Umiling naman ako bilang sagot. Nreceive ko yung text ni daddy at sila na lang daw ang pupunta dito para hindi na ako mahirapan pang bumyahe.

"Mmimiss ko luto mo for two days." dugtong nya pa. Kahit na madalas na kontra ang babaeng 'to sakin, parang kapatid pa din ang turing ko sa kanya. I never thought that we'll get along knowing the fact the we almost grew into the opposite side of the world. We have so much differences. Tama nga siguro yung sinasabi nila. Opposite attracts. Cliché man pakinggan pero madalas totoo.

"There's a vacant seat here." nagsalubong ang kilay ni Ersy ng makita ko ang isang lalaki na nagpatong ng tray sa table namin. If I'm not mistaken, sya yung nakausap ko kahapon. He's Asher's friend. Also, nabanggit din sa akin ng kaibigan ko na may gusto ang lalaking ito sa kanya. Luminga linga tuloy ako sa paligid. Then I saw him walking towards our direction.

"Is it okay if we eat here?" Ersy was about to say no pero inunahan ko sya.

"Sure. Have a seat." tumingin ako kay Asher at umayos ng upo. He's sitting beside me and as usual, sobrang tahimik pa din.

"Did you eat the chocolates I gave?" River asked. Kaya pala ang daming tambak na tsokolate sa ref kagabi.

"I gave it to those street children. And River please. Instead of wasting your money for me, just save it." Ersy lied. Pakipot pa ang kaibigan kong ito e halata namang may gusto kay River.

"Sorry. I won't do it next time." he answered. "Can we go out in some other time?"

"No! Bakit ba ako ang kinukulit mo ngayon? Just invite any girls you wanted. Doon ka naman magaling di'ba?" padabog na inusog ni Ersy yung upuan nya bago umalis sa harap namin. I was about to follow her kung hindi lang ako pinigilan ni River.

"Let me handle her." sagot nya bago sumunod sa kaibigan ko. Napaupo tuloy ako at napatingin sa katabi ko na hanggang ngayon ay wala pa ding pakialam sa nangyayari sa paligid nya. Naalala ko tuloy yung nangyari kahapon. I guess, he's mad at me now dahil sa kakulitan ko.

"S-sorry about yesterday, Asher."

He remained silent. Ni hindi man lang nag angat ng tingin sa akin. Napainom tuloy ako ng tubig dahil sa sobrang pagkapahiya.

I was about to speak again kung hindi lang nya niligpit yung pinagkainan nya at nilagay sa tray bago umalis sa harap ko. Bakit ba ang cold ng isang 'yon?

Wala akong ibang ginawa kundi ang umirap sa mga estudyanteng nakatingin ngayon sa akin. Aalis na sana ako ng may makita akong phone na nakapatong sa table. Mabilis pa sa alas kwatrong tumakbo ako papalabas ng cafeteria at hinabol si Asher.

I can't find him! Bakit ba ang bilis maglakad ng isang 'yon? Nagvibrate yung phone ko kaya't natigil ako sa pagtakbo.

Ersy:

Are you already in your room? Pasensya na. Bwiset kasi si River.

/Di pa. Hinahanap ko pa si Asher. Naiwan nya phone nya e./

Ersy:

Para paraan.

I just placed my phone inside my pocket after reading her last reply. And FYI, hindi ako para paraan. Kasalanan ko ba na naiwan ng gwapong anghel na 'yon ang cellphone nya kanina sa table?

Nagpatuloy na lang ako sa paghahanap. Mas lalo kong binilisan ang pagtakbo ng maaninag ko sya. His right hand was placed on his pocket while walking. Sobrang gwapo pa din kahit na nakatalikod.

"Asher wait!" sa sobrang lakas ng sigaw ko mabuti naman at narinig nya. His face was still blank while looking at me. Itinaas ko yung phone nya at iwinagaygay. Lumapit naman sya sa akin ng mrealize nya kung kanino iyon. Hindi ko na magawang makatakbo dahil sa sobrang pagod.

I was expecting that he will smile a little bit or thank me for what I did but I was wrong. Basta nya lang kinuha yung cellphone nya mula sa kamay ko bago ako tinalikuran.

"Wait, gan'on gan'on na lang 'yon? Wala man lang thank you? Alam mo ba na sobrang hingal na hingal ako para maisauli lang sa'yo yung phone mo? I'm expecting a treat. Buwis buhay kaya yung ginawa ko." inis na reklamo ko. Nakakabwiset na! Para syang robot na kung hindi kokontrolin ng remote ay hindi magsasalita.

Napahawak tuloy ako sa dibdib ko dahil sa sobrang pagod mula sa pagtakbo. Pakiramdam ko tuloy ay nangitim ako dahil tirik na tirik ang araw kanina.

"I guess you have no plans of saying thank you so ako na lang. Thank you, Asher." sarkastik kong wika bago ko sya inis na tinalikuran. Before I could even make a single move, I heard what he said.

"You're welcome."

Chapter end