His Invisible Halo 13 Chapter 12

"I can handle myself, Draven. Thank you." paliwanag ko kasi ayokong makaabala sa kanya. He already brought me here in my apartment at ayoko naman na masayang ang oras sa pagbabantay nya sa akin.

"I will not do anything, promise. Just let me take care of you." dugtong nya. Ayoko lang talagang pumayag dahil nahihiya na ako sa kanya. Marami na syang naitulong sa akin at ayoko namang abusuhin iyon.

"Thank you pero gusto ko lang talaga mapag isa ngayon." pagod na wika ko bago ako pumasok sa kwarto ko. I just received his message that he will just leave kapag nakampante na sya na okay na ako. Ersy texted me asking about what happened earlier. Ayoko syang pag alalahin kaya't sinabi ko na lang na natalo ako. Kapag kasi sinabi ko sa kanyang kagagawan ni Laurene kung bakit hindi ako nakasali ay madadagdagan na naman ang isipin niya. I don't want to make her worried.

Dahil sa sakit ng katawan na natamo ko kanina ay nakaramdam ako ng pagod at antok. I was able to sleep in one and a half hour only dahil nagising ako sa katok na narinig ko mula sa aming pinto. I though it was Ersy pero nrealized ko na magsasabi naman ito kung uuwi sya ngayon. Kung hindi si Ersy, baka si Draven siguro ito. Nang buksan ko ang pinto ay nagkamali ako sa akala ko. Isang tagapagdala ng sulat ang tumambad sa akin at may iniabot na isang sobre.

"Pakimirmahan na lang po ito mam sa katunayan na natanggap nyo na yung sulat." tumango ako at pumirma sa papel na hawak nya. Pagkatapos ng lahat ng 'yon ay napatingin ako sa sulat. Bago ko iyon nagawang basahin ay natanggap ko yung text ni mommy.

Mommy: Siguradong matutuwa ka anak.

Napangiti naman ako sa sinabi nya. Binuksan ko iyong sulat at hindi nga ako nagkamali na tunay kong ina ang nagpadala noon sa akin. I miss seeing her handwritten. I know I should be satisfied in everything I have now but I just can't help to feel sad and at the same time happy whenever I received her letters.

'Nak, alam ko paulit ulit na akong humihingi ng tawad sayo sa isang malaking pagkakamaling nagawa ko. Kamusta ka na? Alam ko maayos ang buhay na ibinigay  nila sayo. Isang bagay na habang buhay kong pagtitiisan dahil alam kong nasa mabuti kang kalagayan. Hindi mo lang alam na halos gabi gabi akong nangungulila sayo at hinihiling ko na sana magkasama at makumpleto na din tayo. Sa tamang panahon anak. Kapag maayos na ang lahat pinapangako ko na babawiin kita.

Mahal na mahal kita anak. Sana mapatawad mo si mama.'

Sunod sunod na bumuhos ang luha ko dahil sa nabasa ko sa sulat. Even if she won't apologize, I know deep inside na napatawad ko na sya. That's what my parents taught me. One of the most important lesson that I should always remember. Ang magpatawad.

Siguro kapag dumating ang panahon na magkita kaming dalawa, sapat na siguro sa aking makilala sya. I won't leave what I have now. I am contented with my parents and I will never leave those people who were there for me through the worst. Pinahid ko yung luha ko at agad akong nagtipa ng mensahe kay mommy.

/Thank you, mom. I love you. Thank you for everything kahit madalas po na matigas yung ulo ko. Thank you for the sacrifices./

Itinago ko na yung sulat sa isang box na madalas kong pinaglalagyan. Napadako ang tingin ko sa isang paperbag na nakapatong sa mesa. May kasama itong note at sigurado akong galing na naman ito kay Draven.

; Eat this when you're hungry. Don't stress yourself, Remy.

I can't help but to smile after reading that. I messaged him and texted thank you. I was about to look what's inside that paperbag ng makarinig ako ng malakas na kalabog mula sa kusina.

"Sino 'yan?" kinakabahan kong tanong. Kahit na masakit yung paa ko ay pilit ko pa ding hinanap yung pepper spray namin ni Ersy.

"alam kong may tao dito bukod sa akin. I'm not in the mood to play pranks on you!" sigaw ko. Napasigaw na lang ako ng biglang magdilim ang paligid. The next thing I knew, tumilapon mula sa kamay ko yung hawak kong pepper spray at may nagtakip ng bibig ko. I can't shout because of his hand that's covering my mouth. But I have an idea whoever this devil is. I am familiar with his scent.

"Where do you want to go, Kelsey? Be with me and I can give you the happiness you want." That voice! Hayop ka Jerome.

Mas lalo akong napadaing sa matinding sakit ng tumama ang likod ko sa pader. I can't see anything but his pair of eyes. Natatakot ako sa pwede nyang gawin.

"M-maawa ka, please." nanghihina kong pakiusap pero hinawakan lamang nito ang mukha ko.

"Don't cry my love. I'm already here. I love you okay? I want you to be with me. I will give you everything you want. I will fulfill my promises." takot na takot akong umiling. Ayokong isipin na nababaliw na sya pero walang normal na tao ang gagawa nito sa akin ngayon. He didn't let me answer. He started kissing me at wala akong magawa dahil higit syang malakas sa akin.

"Tulong!" nang magawa kong makasigaw ng malakas ay sinampal nya yung mukha ko. Napaupo ako dahil sa sobrang sakit. Sinubukan kong gumapang papalayo sa kanya hanggang sa nakarinig ako ng malakas na pagbagsak sa sahig.

I was just hugging both of my knees because of too much fear. Maya maya pa ay biglang tumahimik ang paligid. Bumukas ang ilaw at nakita kong nakatayo sa harap ko si Asher habang si Jerome naman ay walang malay na nakahandusay sa sahig.

"You're safe. " hindi ko magawang maibuka ang bibig ko dahil sa sobrang takot. Iyak lang ako ng iyak hanggang sa naramdaman kong niyakap nya ako. May dumating na mga pulis para dalhin si Jerome sa presinto. Kinausap sila ni Asher habang ako naman ay takot na takot pa din habang nakaupo sa sofa.

"Give me their number. I will call your parents." wika nya na mabilis ko namang inilingan. Ayokong mag alala pa sa akin sina mommy.

"I-i'm fine." I wasn't able to speak straight because of what happened earlier. Ngayon lang nagsink in sa utak ko lahat. My ex was the creepy stalker that I'm talking. Mabilis akong napalayo ng may humawak sa pisngi ko.

"I'm sorry." he uttered. Ramdam ko pa din ang sakit dahil sa malakas na sampal na natanggap ko kanina.

"T-thank you. I'm fine. Y-you can leave now." wika ko. Akala ko ay aalis na ito pero nagkamali ako.

"Stay there. I'll cook something healthier for you." hindi na ako nakapagreklamo pa sa sinabi nya dahil pakiramdam ko nawalan ako ng lakas. I don't know why he's doing this at kung bakit sya pumunta dito. I owe my life in him because of what he did. Kung hindi sya dumating baka kung ano na ang nagawa sa akin ng ex boyfriend ko.

Hindi ko alam kung bakit kailangang mangyari sa akin lahat ng ito. I can clearly remember that Jerome and I had a proper closure. We broke up because he cheated. I'm inlove with him before hanggang sa dumating sa puntong napagod na ako sa aming dalawa dahil sa paulit ulit nyang panloloko. I never realized that all this time, hindi nya pa din ako tinatantanan.

Dahil sa sobrang pag iisip ay hindi ko namalayan na unti unting bumibigat ang talukap ng mga mata ko. Nagising ako ng alas 2 ng madaling araw dahil sa matinding gutom kaya't bumangon ako. As far as I remember, nakatulog ako sa sofa pero ngayon ay nandito na ako sa kwarto ko. Nang lumabas ako ay nakita ko si Asher na nakaupo sa sala. He's still here and he's not yet sleeping.

Nang makita nya ako ay agad syang lumapit sa akin.

"You're hungry? Do you want to eat?" akmang pupunta na sya sa kusina pero hinawakan ko ang braso nito.

"You don't need to do this, Asher. I know you're here because of what Laurene did. ayoko lang na lumala pa yung sitwasyon." wika ko at pumunta na sa kusina samantalang sya naman ay nakasunod pa sa akin.

"You can leave me now. Baka mas lalong uminit ang ulo ng girlfriend mo sa akin."

Napatingin ako sa pagkain sa mesa. He's serious when he told me earlier na ipagluluto nya ako. Nandito din yung paperbag kung saan may pagkain na dala ni Draven. Hindi tuloy ako makapili kung ano ang kakainin ko.

"Who told you that she's my girlfriend?" napaangat ang tingin ko sa kanya matapos nyang sabihin iyon. Obvious naman kasi na may relasyon silang dalawa. He even gave Laurene a bouquet of tulips right after he rejected me.

"Then why are you here?"

"Because I care for you."

Napaawang ang labi ko dahil sa sinabi nya. Care for what?

"W-why will you care for me? Hindi naman tayo magkaibigan." nag iwas ako ng tingin sa kanya. I met him as a cold person at naninibago ako sa ganitong ugali na ipinakikita nya ngayon.

"Let's be friends, then."

"H-ha?"

"You probably don't want."

Bakit ba kasi ginagawa nya ang lahat ng 'to ngayon? Hindi kay--

"I'm a hundred percent sure that you like me now, Asher. Yung galawan mo, sobrang luma na." komento ko. Napakamot naman ito sa likod ng batok nya dahil sa sinabi ko.

"But since you saved me earlier, let's be friends then. In one condition."

"What is it?"

"Don't you ever fall in love with me."

I didn't notice his reaction at tumalikod na ako para initin yung pagkaing niluto nya. Hindi ko maiwasang mapangiti. Hindi ko alam kung bakit.

Chapter end