His Invisible Halo 12 Chapter 11

I'm planning to change my number again for the third time. Hindi ko lang pinapansin pero nito ng mga sumusunod na araw ay may nagtetext sa akin ng kung ano ano. I find his message scary kasi marami syang alam tungkol sa akin.

'You look simple in your black shirt, Kelsey. Can we go out somewhere far?'

How did he know that!? Dahil sa sobrang inis ay nagmamadali kong dinelete yung number nya. Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko kahit na nakakaramdam na ako ng kaunting kaba. Natigil lang ako sa pag iisip sa creepy na stalker na 'yon ng makita kong nag iimpake ng damit si Ersy.

"Saan ka pupunta?" Kunot noong tanong ko. She immediately wipe her tears before facing me.

"Kel, si mama kasi. Dinala sya sa hospital." sagot nito. Mabilis akong lumapit sa tabi nya para daluhan ito. She's panicking right now.

"Stay calm, please. Magiging maayos din ang mama mo. Hintayin mo ako. Sasamahan kita." mag aayos na din sana ako ng mga gamit ko kung hindi lang nya ako pinigilan.

"Don't worry about me, Kel. May competition ka pa bukas di'ba? Susunduin din naman ako ni papa ngayon sa bus station." dugtong nya pa. I'll just pray that tita Menissa is okay right now.

I'll just wait for her hanggang sa makasakay ng taxi. Pagkabalik ko ng apartment ay hindi pa din ako mapakali. Ersy left at 5 pm at tatlong oras pagkatapos ng pag alis nya ay agad kong tinawagan si tito Decio.

"Kelsey, iha. Napatawag ka?"

/Gusto ko lang po tanungin kung kamusta na si tita. Si Ersy po ba? Hindi po kasi nya sinasagot yung tawag ko./

"Nakatulog sa sobrang pagod, iha. Nandito kami sa hospital. Kinakailangan na kasing maoperahan ang mama nya sa lalong madaling panahon."

/Po?/

"Breast cancer, iha. Matagal na din namin itong itinatago. Ayaw sana naming ipaalam sa inyo dahil baka maapektuhan ang pag aaral nyo.

/Wag kang mag alala tito. Ipagdadasal ko po kayo. Magiging maayos din po ang lahat./

Pagkatapos ng pag uusap naming iyon ay hindi ko pa din maiwasang mag alala. Alam kong malaking pera ang kakailanganin para sa operasyon. Ersy is a scholar student of Cambridge at hindi ko maiwasang isipin kung saan nila kukunin ang perang pampagamot. Kaya mas lalong tumaas yung kagustuhan ko na manalo bukas. The price that I'll be receiving tomorrow after I won will be a great help for them.

Kinabukasan ay maaga akong naghanda. I did all of the preparations just to be ready for the competition later. After signing in the final registration form ay nakasalubong ko si Draven.

"What's with  that face, Remy?" tanong nya. Hindi ko din namalayan na malalim ang iniisip ko ngayong mga oras na ito. Hindi ko pa din maiwasang mag alala. I should be excited right now. Kung nandito siguro si Ersy ay paniguradong gagawin nya lahat para pagaanin yung loob ko. I joined many different competitions before at sa ngayong pagkakataong ito ako pinakakinakabahan.

"My bestfriend will not be here. Hindi ko lang maiwasang mag alala para sa kanya." sagot ko. He lift my chin after I said all of those.

"Your bestfriend is lucky enough to have you, Remy. I'm still here. I am a hundred percent sure that you'll win later." pagpapalakas nya sa loob ko. I smiled after hearing that from him. He's always there to gave me a positive vibe. I can't deny that he actually had a higher confidence more than myself that I can win later. Hindi ko alam kung bakit ganito kalaki ang tiwala nya sa akin.

"Thank you, Draven." wika ko. Nag usap muna kami ng ilang minuto bago ako nagpaalam sa kanya na magpapalit na ako ng damit. Sumaglit ako sa locker namin para kumuha ng ibang gamit.

"Kelsey." Halos mapatalon ako sa gulat dahil sa boses na narinig ko. Then I saw Jerome blocking my way. He's my classmate when I'm still in fourth year high school.

"Hmm, can we go out somewhere far today?" bahagya akong napaatras dahil sa biglaang paglapit nya. I can feel the alcoholic smell of him when our skin touched.

"Jerome ano ba! Busy ako ngayon." inis akong umalis sa harap nya pero nagulat na lang ako ng hablutin nya yung kamay ko.

"Kelsey, I know you still love me. This is what you want right? We can be together again." I laugh sarcastically because of what he said. He's actually my ex-boyfriend and what happened to us before are just part of my past.

"Not anymore Jerome. I don't want to act rude but please, stop this thing." pagkatapos kong sabihin iyon ay umalis na ako sa harap nya. I look at my wristwatch. I have still 45 minutes before the competitions starts. Pumunta na ako sa comfort room kung saan naman dapat ako pupunta kanina.

Maraming tao dito sa cr sa first floor kaya nagdecide ako na sa second floor na lang pumunta. Pagkatapos kong makapagpalit ay hindi ko inaasahang makikita ko si Laurene na parang hinihintay akong makalabas sa isa sa mga cubicle.

"Maayos na ba ang pakiramdam mo?" tanong ko. She's wearing make up pero kahit na gan'oon ay makikita ko pa din sa mga mata nya na parang wala syang tulog. Her skin are also pale. One time, I saw sleeping pills on her bag and I wonder if she's suffering from insomia.

"Concern ka ba talaga, Kelsey?" nagulat ako sa paraan ng pananalita nya ngayon. Mukhang sinadya nya akong puntahan para kausapin.

"Ofcourse, Laurene. I was sickly worried. Even if we're not close, I still care for you."

I can see in her expression that she doesn't believe in everything that I said. Aaminin ko na medyo nainis ako sa kanya noon. Hindi naman ako gan'on kasama lalo na't isa sya sa mga kaklase ko simula pa noong isang taon.

"Don't fool me, Kelsey! Why are you always sticking with my boyfriend!? Hanggang ngayon ba Kelsey, umaasa ka pa din na magugustuhan ka nya?"

That hit me hard! Hindi ko alam kung totoong si Laurene ba ang nagsasalita ngayon. I known her for being the silent type in the class but now, she's like a wild lion who was able to escape from a cage. Lumabas din ang tunay na kulay.

"Bahala ka na kung anong isipin mo, Laurene! I have still an important competition right now kaya kung pwede lang, sa ibang araw mo na ako paandaran ng mga walang kwentang bagay na sinasabi mo." inis na wika ko bago ako nagmartsa papaalis sa harapan nya. She ruined my mood. Hindi ko matanggap na gan'on gan'on na lang nya ako sigawan tungkol sa isang bagay na hindi naman totoo. What made her angry? Ano bang ginawa ko sa boyfriend nya?

Maya maya ay may pwersang humawak sa balikat ko kaya't napalingon ako sa kanya.

Laurene is holding her cellphone at  ipinakita nya sa akin ang isang larawan kung saan magkasama kami ni Asher kahapon. Someone took a photo when her boyfriend wiped my tears after I helped Mara.

"Now tell me what's the meaning of this Kelsey? Hindi sa lahat ng pagkakataon marunong akong manahimik. Alam naman sa buong university kung gaano mo kagusto ang boyfriend ko. He even rejected you right? Ang ayoko pa naman sa lahat ay yung plastik na nagpapanggap na mabait pero may iba na palang intensyon. I know you're smart Kelsey pero para mas lalo mong mainitindihan, ayoko sa malandi! So please lang, stay away from Asher. Huwag mo ng ipagsiksikan yung sarili mo sa taong hindi ka naman gusto!"

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nasampal ko sya. I don't care anymore about what will other people says because of what I did. Center of attraction tuloy kaming dalawa at maraming nakakita sa ginawa kong pagsampal sa kanya.

"Laurene, stop your false accusations just because you're jealous. It's not my intention to steal your boyfriend dahil unang una marunong akong lumugar. If you don't want to believe that I don't like your boyfriend then it's not my problem anymore. At kung hindi ka talaga makapante, then I have no choice but to give you this."

Dumukot ako sa wallet ko ng pera at ibinigay iyon sa kanya.

"Bumili ka ng lubid at itali mo yung leeg ng boyfriend mo tapos huwag mong bitawan. At isa pa, ang ayoko din sa lahat ay sinasabihan ako ng mga masasakit na salita na wala namang sapat na pruweba. And another thing, I know how to respect. Sorry.  Let me rephrase it. I know how to respect those people who deserves to have it. Ano okay na?"

Matagal tagal na din pala noong huling beses akong napaaway katulad nito. Everyone knows me for having this kind of personality. Mabait naman akong tao. Ayoko lang talaga na sinasagad yung pasensya ko.

"How dare you!" naramdaman ko na lang na malakas nyang hinila yung buhok ko. May mga estudyante na magtatangka sanang umawat sa kanya pero huli na. I lose my balance at dere derecho akong nahulog pababa sa hagdanan.

"Oh my god! Si Kelsey."

"Call for help please!"

"Laurene pushed her. Why did she do that!?"

Ramdam na ramdam ko yung sakit dahil sa lakas ng pagtama ng likod ko sa sahig. Pakiramdam ko din ay napuruhan ang kaliwang paa ko dahil hindi ko ito mailakad. Naramdaman ko na lang na may mga brasong bumuhat sa akin para dalhin ako sa infirmary. Mabilis naman akong nilapatan ng first aid kit ng nurse doon.

"Masakit pa ba? Kaya mo bang igalaw?" wika ng babaeng nag aassist sa akin.

"Sobrang sakit po." halos umiiyak ko ng sagot. I can't believe na aabot sa ganito ang lahat. Napatingin ako sa orasan. Five minutes na lang ay magsisimula na iyong competition.

"N-nurse, aalis na po ako. K-kailangan ko na pong umalis." pilit kong inaangat yung katawan ko pero hindi ko magawa. Nalapatan na naman nila ng paunang lunas yung maliit na bukol sa likod ng ulo ko.

"Ms. Palmer, hindi kaya ng katawan mo. You still need to undergo some observations. Masama din ang tama ng likod at naapektuhan pa yung paa mo. My best advice for you is to take a rest bago pa lumala ang lahat."

"Nurse, pasensya na po. Hindi nyo po ba naintindihan yung sinabi ko? Kailangan ko na pong umalis. Maayos lang po ako."

Sinubukan kong itayo ang sarili ko ngunit hinawakan nya naman ako. Maya maya pa ay may humawi sa kurtina. Nakita ko si Draven na papalapit sa akin.

"Draven! Tulungan mo akong makaalis dito, please." pagmamakaawa ko. May sinabi sya sa nurse kaya't umalis ito at kami na lang ang naiwan ditong dalawa sa loob.

"Remy, she's right. You need to rest."

"Pero Draven! Hindi pwedeng hindi ako sumali d'on. I'm fine. Just help me get out of here!" inis kong paliwanag. If it wasn't because of Laurene, hindi naman mangyayari ang lahat ng ito.

"Listen to me first. We should follow the nurse's advice. You need to take a rest." he added. Naramdaman ko namang sumakit ulit yung likod ko dahil sa nangyari kanina kaya't wala na din akong nagawa.

I remember what happened earlier. There's something about Laurene. She almost killed me just because of her jealousy. I can't believe na kaya nyang gawin iyon.

Chapter end