She Maybe The Wrong Girl 2 Chapter One

"Ano na naman kasi ang ginawa mo kagabi? Bakit hindi ka nakasagot sa tanong ng teacher kanina?" tanong ng naiiritang si Lynn habang nginunguya niya yung sandwich na baon niya.

Sagot ko naman, "As usual, naglaro lang naman ako ng D.O.T.A. Ikaw talaga, tatandang dalaga ka rin katulad ni Ms. Tupac. Ang sungit - sungit mo!"

Sabay batok pa sa akin ni Lynn, "Hay, naku! Kung wala kang ibang mabuting sasabihin, manahimik ka na lang."

Natawa na lang ako sa sa naging reaksyon niya. Pero, alam niyo, maski masungit iyan, mabait iyan. Gaya ng sabi ko, nagshe-share iyan ng baon tuwing recess.

"Alam mo Lynn, puwede kang maging artista. Puwede ka nga sumali sa beauty pageant dito sa barangay. Ang ganda - ganda mo kasi." pinuri ko.

"Sirulo! Baka ninloved ka na sa akin. Sasapakin kita. Hindi na kita dadalhan pa ng extra pang sandwich!" inis niya.

At sa tapat ng school namin, may nakita kaming isang magarang puting kotse. Bumaba ang mga pasahero ng puting kotse. Sila ay apat na lalaki na matatangkad, matatangos ang ilong, may hitsura na mukhang mestiso at nakapostura na suot na parang attend ng kasal."

Lumapit sila sa amin at pilit nila hinihila si Lynn. Pero, pumupumiglas si Lynn. Sumisigaw na rin at humihingi ng saklolo. At ako naman, pinagpapalo - palo ko ang mga malalaking mamang iyon.

At tumingin sila ng masama sa akin. Medyo natakot naman ako.

Sabi ni Lynn sa kanila, "Kayo na naman. Bitawan niyo ako. Ayaw kong sumama."

At tamang-tama, dumating ang tiya ni Lynn na isa ring guro sa eskwelahan. Pinigilan niya ang mga malalaking mama, "Hoy! Saan niyo dadalhin ang pamangkin ko!"

At ang isang mama na nakshades ay meron palang special powers. Meron siyang telekinetic power kaya naitulak siya gamit ng kanyang puwersa ng kapangyarihan.

Nagalit ng husto si Lynn, "Huwag niyong sasaktan ang Auntie ko!"

Sa gigil niya, biglang may umihip ng malakas na hangin. At binitawan siya ng mga lalaki. Saka umalis na lang. Hindi na rin sila nagsalita pa.

Nang umalis na yung mga mama sakay ng puting magarang kotse, tinanong ko si Lynn, "Sino ang mga iyon?"

"Mga sundo ko sila. Nung namatay si Nanay, kay Tiya Doris na ako nakitira. At gusto ako kunin ng Papa ko. Pero, ayaw kong sumama. Masaya na ako kay Tiya Doris." paliwanag niya.

"Mayaman siguro ang Papa mo. Ang gara ng kotse." puna ko.

"Hindi mo lang alam kung gaano siya kasama. Masasama silang lahat. Kaya ayaw kong sumama sa kanila. Dahil sa kanila, namatay ang nanay." sabi pa niya.

"Hindi ba nagkasakit ang nanay mo ng malubha kaya siya namatay?" usisa ko naman.

"Sinumpa nila ang nanay. Para sa ganun ay madali nila akong makuha. Mabuti nandyan pa si Tita Doris. Pero, di maglalaon, isusumpa rin nila si Tita Doris at ang pamilya nila para makuha nila ako." tugon naman niya.

Gulat ko, "Ganun? May lahi kayong mangkukulam?"

Nairita na naman itong si Lynn, "Ano ka ba? Hindi nga ako mangkukulam!"

Duda ko naman, "Ano yung super powers na nakita ko sa iyo kanina? Eh di, mangkukulam ka nga!"

Bara naman ni Lynn, "Basta! Malalaman mo rin pagdating ng panahon. Hindi pa ngayon."

Tanong ko naman, "Kelan pa iyon?"

Sagot naman ni Lynn, "Pag 22 years old na tayo. Malalaman mo na lahat. Hindi ba, pareho tayong mag-aaral ng kolehiyo sa Maynila pagkagraduate natin ng Senior High School?"

Pero, mukhang malabo na mangyari iyon. Dahil kinabukasan, hindi pumasok si Lynn. Napabalitaan na natupok ng apoy ang buong bahay ng Tita Doris niya. At halos lahat ng nakatira ay namatay sa sunog. Pero, ayon sa balita, hindi nakita ang katawan ni Lynn. Ibig sabihin n'un, may kumuha sa kanya bago nangyari ang sunog. Malamang ang mga nakaputing goons na nakasakay sa magarang kotse.

...

Chapter end