Potion Of Love 33 Chapter 32

"Umamin na rin siya." Kalmadong wika ni Clarissa habang umiinom ng kape.

"Anong gagawin ko Best?" Malungkot kong tanong."Ayoko siyang mawala."

"Dahil?"

"Dahil,magkaibigan kami." Pagtutuwid ko pa.

"Ouch! Wag mong sabihin na sinabi mo 'yan kay Nixon?"

"Oo,umamin lang naman ako eh."

"Pero,hindi mo ba na isip na masasaktan siya?"

"Parang hindi naman.Hindi naman siya galit o malungkot."

"Yon ang akala mo." Tumayo ito upang kumuha ng salamin."Matagal kana niyang gusto.Sakin nga lang niya inamin dahil puro si Amir ang bukambibig mo." Naupo muli.

"Ano ba gagawin?"

"Bakit kasi hindi mo subukan na mahalin siya.Hindi ko pinupush na pilitin mo, pero subukan mo lang.Ikaw pa nga itong panay sabi na gwapo,mabait si Nixon,kaya hindi naman malabo na gustuhin mo na rin siya."

"Ayoko siyang gamitin."

"Hindi ko sinabing gamitin mo,ang nais ko lang naman ay yong subukan mong mahalin,Bakit? Umaasa kapa rin bang babalik kayo sa dati ni Amir? Wala ng silbi yang Potion mo kahit mahal ka niya,ay hindi na talaga pwede,mag-pinsan kayo. Si Nixon naman,please?"

Kung makaplease naman parang ganoon lang kadali ang lahat. Magkaibigan kami ni Nixon, ayoko mawala lahat ng pinagsamahan namin dahil lang sa pag-ibig na 'yan.

"Liligawan kita Klea." Bulaslas ni Nixon, habang papasok kami sa Academy.

"Ang bilis."

"Hindi na dapat magpahuli." Natatawa niyang sagot.

"Bahala ka."

"Ihahatid na kita."

Dumaan kami sa Room ng Section A.Ang daming mga eyeballs ang nakatingin samin.

"Tsk,talaga naman ah? Matapos kay Amir,kay Nixon naman." bulungan ng mga Section A.

"Kasi,wala na silang pag-asa ng kanyang Pinsan." Tawanan ang mga ito ,bago kami makalagpas ay inakbyan ako ni Nixon.

"Pumasok na kayo kung ayaw nyong malista ang mga pangalan nyo." Buong boses na banta nito sa mga kaklase.

Tila parang mga batang nagmamadaling pumasok sa kanilang room.Tumatawa kami ni Nixon nang lumabas si Amir,gulat ito ng makitang nakakbay ang kaibigan ko.Siguro sa isip-isip lang niya ay selos na selos na ito, kaya lang,ano nga ba magagawa ng selos nya,hindi na nga pwede 'di ba?

Matalim na tingin ang ginawad niya samin.Para wala nang gulo ay ako na mismo nagtanggal ng kamay nito sa aking balikat. Yumuko si Amir, parang kahit anong pilit niyang huwag mag-alala ay wala itong magawa.Gustuhin man niyang manapak ay hindi niya magawa.Wala syang karapatan ipagdamot na ko ngayon dahil hindi na rin dapat. Gustuhin pa man namin ang isa't-isa ngunit bawal na. Iisang dugo lang ang nanalaytay sa aming katawan.

"Tara na,lilibot pa ko." Sabay gising nito sa aking diwa.

Nag-nod  ako bago kami lumayo.Matatalim na tingin naman ang nakita namin nung nadaan kami mula sa Section B to C.Wala naman silang kinalaman dito pero bakit parang galit na galit sila?Hays! Nakalimutan ko nga pala,makNico Lexon pala itong Section C.

"Mang-aagaw talaga." Bulong ng isang babae

"Wag mo nalang pansinin." Maotoridad nyang paalala.

Nakapasok na ko sa Room,nandoon sa loob si Pres ng tawagin ako.

"Pwede ba, ikaw na muna kumuha ng mga Books mamaya sa bawat sections?"

"Ah sure." Kahit alangain ay gagawin ko.

"Salamat." Tinapik nito ang aking balikat. "Okay kana ba?"

"Okay naman po ako."

"Pero,ang totoo hindi.Tama ba ko? Alam mo Klea,naaawa ako sayo.Alam ko naman na sobra mong mahal si Amir,pero may mga bagay talaga na hindi mo inaasahan,dapat nalang natin tanggapin,Hindi talaga siya ang nakalaan sayo."

Ngumiti na lamang ako ng pilit. Ilang beses pa ba nila ipapamukha sakin ang buong katotohanan? Magpinsan kami, hindi kami dapat magkatuluyan.

"Saan kana nga ba umuuwi?"

"Kina Ma'am---- kina Mama." Iniyuko ang aking ulo.

"Nagkikita pa rin ba kayo?"

"Paminsan-minsan wala siya sa bahay."

"Sige,Maupo kana."

Buong klase na naman akong lutang at nag iisip.Siguro nga talagang huwag na kong umasa pa saming dalawa.Sa kakaisip ko, hindi ko na rin na pansin na iilan na lamang kami sa loob ng room.Matamlay kong kinuha ang bag at lumabas,nawala ang ngiti ko ng makita ko si Amir.Nakasandal ito malapit sa plant box,nakapamulsa habang nakayuko,umangat siya nang ulo ng marinig ang boses ko.

"Amir." Akala ko kasi si Nixon,yong nasa labas eh.

Lalapitan sana ako pero bigla naman akong tinawag ni Nixon.

"Tara na? Nasa kotse na rin si Ma'am Faustino." Sabay abot sakin ng bulaklak.

"Salamat." Lumingon ako muli Kay Amir na hindi makuhang tumingin saming dalawa.

"Susunod na lang ako Nixon." na kay Amir pa rin ang atensyon ko."Mabilis lang 'to."

Narinig kong bumuntunghininga ito."Sige,dadalhin ko na yang bag at bulaklak."kinuha sakin."Bilisan mo ah?"

Nag-nod nalang ako,bago nya kami iwan.Mukhang wala siyang balak mag-open ng sasabihin kaya, ako na lang ang nagsalita.

"Sumabay kana." Aya ko.

"Hindi na,bonding nyo 'yan ng Tita at ni Nixon." Malungkot nitong sabi.

"Kakain lang naman kami sa labas." Sabi ko pa.

"Nililigawan kana ba ngayon ni Nixon?" Sa mata niya ko pinagtuunan ng atensyon.

"Kanina lang niya sinabi." Malungkot ko rin sagot.

"Mabuti yan,para naman makalimutan mo na ko." Tumingala ito na parang may iniingatan wag mahulog mula sa mata.

"I-ikaw din.Sana makalimutan mo na rin ako." Malapit na ,malapit na malapit ng bumuhos ang luha ko.

Tumalikod na lang ako upang huwag na rin niyang makita ang nararamdaman ko.

"Kleaa--" Garalgal na tawag niya sakin. Doon ko na rin naibuhos ang mga luhang kanina pa gustong kumawala.

Nakahawak ako sa dibdib at pilit itinatago at wag marinig ang paghikbi ko.Pinakalma ko na muna ang sarili bago magsalita.

"Mag-iingat ka sa pag-uwi pinsan." Ito na yata ang pinaka mahirap bigkasin.

Na tawaging pinsan ang minamahal mo.

Lumayo na ko,mga ilang hakbang pa nang yakapin niya ko muli sa likuran.

"Hindi ko kaya, hindi ko kaya na sa iba ka mapupunta.Mahal na mahal pa rin kita.Napaka sakit ,sobrang sakit Klea."

Hindi ko na naitago ang tunay na nadarama ko.Pinarinig ko ang malakas na hikbi at tangis sa kanya.Akala ko,makakaya ko,Akala ko lang pala, dahil kahit anong pilit ko,mahal ba mahal ko pa rin ang lalakeng nasa likuran ko.

Patungo na kami sa restaurant. Sa likod ako na upo habang si Nixon, ang driver at si Mama, ang nasa tabi nito sa harap.Tulala lamang akong nakatingin sa labas.Nakasandal ang aking ulo sa upuan.

"Saan mo ba gusto kumain Anak?"

"Kahit saan nalang Ma." Walang gana kong tugon.Tumahimik na lamang sila hanggang sa restaurant.

"Gusto mo na bang umuwi anak? Kakausapin ko lang Daddy ni Amir,kung gusto nyo manuod muna kayo ng movie ni Nixon."

"Bahala po kayo." Mahina kong sabi.

"Mauna na ko.Magkita nalang tayo sa bahay mamaya." Humalik sa aking pisngi at iniwan kami ni Nixon.

"Tara? Panuorin natin ang favorite mo.Alam ko naman na gustong-gusto mo ng romance." Natatawa nito.

"Ikaw talaga,basta ikaw pa rin ang taya ah?"

"Ano ba yan.Ang yaman mo na pero ang kuripot mo pa rin."

"Oh sige ,ako nalang sagot."

Pinanuod nga namin ang favorite ko.So ayon,Happy na ko kahit paano.Madilim sa loob ng sinehan,hndi ko inaasahan na gagawin sakin ni Nixon ang bagay na 'yon.Gusto niya kong halikan pero ako na umiwas.Kapag sa magkaibigan bawal yung ganoon ,dapat sa nagmamahalan lang kaya ako na mismo nag-ayang umuwi.Paghatid niya sakin sa bahay wala pa rin si Mama,ayaw pa nga ko iwan ni Nixon, pero nakiusap akong huwag na dahil kaya ko naman mag-isa.Tinawagan ko na rin sina Jomel ,Lolo at Lola ,maayos naman daw sila doon wag nalang daw ako mag-alala. May isa pa pala akong hindi na sabi sainyo.Si Jomel,  ay hindi anak o apo nila Lola, ampon lamang nila ito pero kahit ganoon ay tanggap na tanggap ko pa rin ang aking kapatid.

"Si Tita?" Bumulaga sakin dito sa Kusina si Amir.

"Wala pa,nasa bahay nyo." Sagot ko.

"Sige." Umakyat na ito sa kwarto niya.

Mayamaya bumaba naman ito at tumabi na saakin dito naman sa sala.

"Ang bilis ng panahon noh? Kung dati hinahabol-habol mo ko, tapos ako naman yung panay iwas sayo.Ngayon,pareho nga natin mahal ang isat-isa pero ang tadhana na rin ang ayaw pumayag."

Napa lingon ako.Naiinis na ko,ayoko ng pag-usapan pa yon. Lalo lang nadudurog ang puso ko sa tuwing naaalala ang ganitong pangyayari.Sino ba,hindi matutuwa?

"Pwede ba, ibang usapan nalang? Kasi naiirita tenga ko."

"Bakit? dahil kahit anong gawin natin hindi na mababago ang tadhana?" Patuloy niya.

"Oo na,heto na ohh!Ano pa bang gusto mong marinig mula sakin."

Buntunghininga nito,"Gusto ko lang naman marinig kung wala na ba ko sayo,dahil pumayag kang magpaligaw sa Nixon na 'yon."

"Oo na,mahal pa rin kita, kahit paulit-ulit ko naman aminin sayo,balewala na rin naman ang lahat dahil hindi na pwede ,kahit mahal kita ,hindi na talaga pwede."

Tumahimik ito at nawala ang ngiti sa kanyang labi.Titig na titig lamang sa aking mukha.Hindi ako naging handa ,sa maling pagkakataon hinalikan niya ko.Itinutulak ko siya pero mas dinidiinan nito ang labi niya sa labi ko.Hanggang sa sumuko na ko ,nagpadaig na naman sa tukso ng lalakeng mahal ko.Pilit na naman niya kong dinarang sa apoy at ako naman, Heto, heto na naman at nalulunod sa kanyang pagmamahal.Walang pumipigil sakin maliban sa isipan na nagsasabing Mali ito ,tama na,ngunit kahit anong sabihin ng isipan ko laban saamin hindi ko na kayang pigilan.Nakakapagod din kasing pahirapan ang sarili kung alam mong GUSTO MO PA.

Chapter end